معرفی
باجریگارپرنده ایست اهلی از نژاد طوطی. وطن اصلی این پرنده همچون بسیاری از طوطی ساناندیگر، سرزمین استرالیا است.
تاریخچه
مرغ عشق برای اولین بار در اواخر سال ۱۷۰۰ میلادی بهصورت گله¬های وحشی در
استرالیا مشاهده شد که تعداد افراد این گله¬ها به هزارانقطعه می¬رسید. نام
انگلیسی مرغ عشق «باجریگار» از کلمه بومی Betcherrygah گرفته شده است که
این لغتدر زبان بومیان استرالیا به معنی «غذای خوب» می¬باشد و شاید علت این
تسمیه بدانجهت بوده است که وجود این پرنده در منطقه ای دلیل وفور نعمت و
غذای فراوان در آنمنطقه بوده است، زیرا که این پرنده در شرایط مناسب غذایی
به شدت زاد و ولد نموده وگله¬های بزرگی به وجود می¬آورد. این پرنده برای
اولین بار در سال ۱۸۰۵ توسط «جورجشاو» مدیر جانور شناسی موزه طبیعی
بریتانیا شناسایی شد و در سال ۱۸۳۲ طبیعی دان «موزه لینه» که «یوهان واگلر»
نام داشت توضیحاتی در باره مرغ عشق منتشر کرد. در سال۱۸۴۰میلادی، زیست
شناسی به نام «جان گولد» این پرنده را از استرالیا خارج کرد و بهانگلستان
برد. موج تقاضا برای این پرنده موجب شد تا کشتی های زیادی دست به کارانتقال
این پرندگان به اروپا، مخصوصاً انگلستان، هلند و بلژیک بزنند. کشتی ها
مرغعشق ها را در دسته های چند ده هزارتایی حمل می کردند. در طول سفر چند
هفته ای، فقطتعداد اندکی از آنان سالم به اروپا می رسیدند. به زودی این
پرنده اهلی شد و ازطریق انگلستان به تمام دنیا منتقل شد. در سال ۱۸۴۶ برای
اولین بار وارد کشورفرانسه شد و هشت سال بعد یعنی در سال ۱۸۵۴ طبیعی دان
فرانسوی «جان دلون» مقاله¬ایدر خصوص تکثیر، تغذیه و نگهداری مرغ عشق منتشر
کرد. در سال ۱۸۵۹ نویسنده آلمانی«کارل بوله» در نشریه پرنده شناسی آلمان
مقاله مفصلی در باره مرغ عشق منتشر کرد.از نوشته های «بوله» چنین بر می آید
که مرغ عشق در آن زمان در تمامی شهرهای بزرگآلمان به عنوان حیوان خانگی
رایج بوده است و بنا به گفته او مرغ عشق برای اولینبار در سال ۱۸۵۵ درشهر
برلین آلمان توسط «گرفین شورین» تکثیر یافت. مرغ عشق از سال۱۸۶۰ به بعد در
تمامی باغ وحش¬های آلمان وجود داشته و با موفقیت تکثیر و پرورشیافته است.
طی ۵۰ سال، واحد¬های عظیم تجاری به وجود آمدند که هزاران قطعه از اینپرنده
کوچک را برای دوستداران پرندگان زینتی تکثیر می¬کردند. در اواخر قرن
نوزدهمواردات مرغ عشق به ارقام غیر قابل تصوری رسید. بنابر نوشته های
«دبراسای» تنها درسال ۱۸۹۴ واردات پرندگان زنده به بنادر فرانسه بالغ بر یک
میلیون و دویست هزارقطعه بوده که در آن، واردات مستقیم به انگلستان و
آلمان منعکس نشده است.
مشخصات
مرغ عشق اهلی، اندکی از همنوعان وحشی خود بزرگ تر است.طول بدن این پرنده
بین ۱۶ تا ۲۰ سانتیمتر می باشد. عمر انواع وحشی آن ۱۰ تا ۱۴ سالو عمر نوع
اهلی آن اغلب کمتر از ۵ سال است. البته در میان مرغ عشقهای اهلی گاه عمر۱۱
ساله نیز مشاهده شده است.
رنگ طبیعی این حیوان سبز چمنی می باشد انتهای پشت ٬سینهو شکم سبز می
باشد.پشت سر ٬بالای شانه و روی بالها زرد همراه با خطهای سیاهی بهصورت موجی
می باشد.دو پر بزرگ از میان دمش بیرون آمده که آبی تیره اند.پرهای دمسبز
بوده و دارای نوار زردی می باشد.صورت مرغ عشق تا گلو زرد روشن است و در
انتهایصورتش لکه های بنفشی که ریش نامیده می شود وجود دارد.پلکها بسیار
نازک هستند و ازسمت پاین به بالا جمع می شوند.نوکش مانند طوطی سانان است و نوک پایینی کوچکتر ازبالایی می باشد.
تعیینجنسیت نر وماده
برای فهمیدن جنس نر و ماده این حیوان بهترین گزینه توجهبه پوستی که در
بالای منقار قرار دارد و سوراخهای بینی در آن هستند٬می باشد.در نوعنر رنگ
این پوست آبی تیره است اما در نوع ماده آبی روشن ٬قهوه ای یا متمایل بهقهوه
ای است.رنگ آبی این پوست در نوع نر همواره مشخص است هرچند در نرها مریض
اینرنگ مات می شود و در نرهای مسن قهوه ای شده و ترکهایی در آن دیده می
شود.اما رنگاین پوست در ماده ها متغیر است در موقع تخم گذاری و در جوانی
صاف و روشن تر است وپس از این مدت تیره تر و چروک دار می گردد.
رفتارشناسی مرغ عشق
مرغ عشق پرنده ای هوشمند و اجتماعی است و از بازی کردنلذت می برد. مرغ عشق
ماده علاقه زیادی به جویدن اجسامی مانند چوب دارد که اینتمایل در نرها کمتر
است. مرغ عشق علاقه زیادی به همبازی شدن با آدمی دارد و قادربه تقلید
محدود صدا و سوت زدن است.
مرغ عشق خیلی زوداهلی شده و به خانه خومی گیرد. می توان به آن یادداد که روی انگشت بنشیند.
حضورسگ و گربه موجب ناراحتی پرنده می شود حتی اگر به آن دسترسی نداشته باشند.
پرنده جدید را باید به تدریج وارد کرد لذا اگر تصمیم گرفتید تا برای مرغ
عشقخود جفت تهیه کنید، بهتر است که پرندهجدید را ابتدا در قفس های مجزا
ولی کنار هم نگه دارید تا به هم عادت کنند.
تولیدمثل
شروع تخم گذاری مرغ عشق در آغاز فصل بارندگی می باشد.اینپرنده خود می تواند
ماهها با آب کم زندگی کند اما علت اینکه تمایل شدیدی برای تخمگذاری در فصل
بارندگی دارد این است که برای پرورش جوجه های خود نیاز به آبدارد.این
پرنده لانه سازی نمی کند بلکه از سوراخهای موجود بر روی درختان
اکالیپتوساستفاده می کند.و برای پر کرد کف لانه از پوسته خود درخت استفاده
می کنند.حتی درصورتی که درختان زیادی در ناحیه موجود باشد تمام جفتهای یک
گروه(گروهها معمولا ۱۰تا ۵۰ تایی هستند) روی یک درخت تخم گذاری می کنند.
یک مرغ عشق ماده در طبیعت
پرندهماده
۴ تا ۶ تخم می گذارد و به مدت ۱۸ تا ۲۱ روز بروی آنها می خوابد و در این
مدتمرغ نر در حوالی لانه می ماند و نقش نگهبان را بر عهده دارد و از دهانه
لانه مادهرا تغذیه می کند.مرغ نر تا بزرگ شدن جوجه ها حق ندارد به لانه
وارد شود و ماده ایناجازه را به وی نمی دهد.
جوجه در ۵ روزگی
قدرتهضم
غذا در مرغ عشق بسیار سریع بوده و معمولا هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه فضله
میگذارند.مرغعشق ماده به علت به خطر نیفتادن سلامتی جوجه ها در لانه فضله
نمی کند و برای اینکار از لانه خارج می شود البته تعداد ترک لانه باید کم
باشد تا خطری متوجه جوجه هانشود.چون نمی شود هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه ماده برای
فضله گذاری از لانه خارج شود ٬ قبلاز اولین تخم گذاری مرغ عشق ماده فواصل
بین تعداد دفعات فضله گذاری خود را افزایشمی دهد و در هر ۲ تا ۳ ساعت
مبادرت به انجام این کار می کند اما به میزان بیشتریفضله می گذارد به این
ترتیب به فضله گذاری در مدت طولانی عادت می کند.در هنگام تخمگذاری در برخی
موارد ماده پرهایش می ریزد و احتمالا این کار برای ایجاد محیطی گرمبرای
تخمها و جوجه ها می باشد.
جوجه در ۱۱ روزگی
بعداز تولد جوجه ها ماده آنها را به وسیله خوراک نرم معده اش تغذیه می کند و
بعد ازچند روز بچه های بزرگتر از غذای نیمه هضم شده لوله مری و کوچکترها
هنوز از طریقمعده تغذیه می شوند.به منظور جدا سازی تغذیه کودکان ابتدا بچه
های بزرگر از طریقلوله مری تغذیه می شوند و سپس جوجه های کوچکتر از طریق
معده تغذیه می گردند.بعد ازبه دنیا آمدن جوجه ا ماده کمتر از قبل مبادرت به
خروج از لانه می کند و تنها مواقعضروری برای دفع فضله ٬ تغذیه یا تمیز
کردن خود خارج می شود.
جوجه مرغ عشق
ماده همیشه از طریق نر تغذیه می شود که این تغذیه شامل دانه های هضم شده
آماده نیز می شودچون اگر قرار باشد ماده غذا را هضم کند وقت بیشتری می برد و
شرایط محیط برای تامینغذا نیز نا معلوم است پس باید در وقت صرفه جویی کرد و
نوزادان را هر چه زودترپرورش داد.
دو تا سه هفته مرغ عشق ماده از نوزادان در زیر بال و پرخود مراقبت می کند
تا اینکه پرهای آنها در می آید.بعد از حدود چهار هفته مرغعشقهای جوان می
توانند از لانه بیرون بیایند و پرواز کنند.آنه قادر به داشتن زندگیمستقل
هستند اما پدر تا یک یا دو هفته از آنها مراقبت کرده و گه گاه تغذیه شان می
نماید.درحین این مدت مرغ عشق ماده نیز اگر شرایط برای تخم گذاری سری دوم
مناسب باشد مقدماترا آماده می کند.در سه ماه اول مرغ عشق هنوز پرهای اولیه
را دار هست و تفاوتچندانی از نظر ظاهر با مرغ عشقهای بالغ ندارد.تنها
رنگشان مات تر از مرغ عشقهایبالغ است.رنگ پوست بینی روشن است و به سختی می
توان آنها را تعین جنسیتکرد.
مهمترین نشانهٔ مرغ عشقهای جوان رنگ چشمان آنهاست که فقط سیاهی آن
معلوماست.بعد از ۳ ماه پرهای مرغ عشق می ریزد و از این موقع به بعد مرغ عشق
کاملا مانندبقیه مرغ عشق های بالغ می شود و آماده تولید مثل می شود.
برگرفته شده از سایت http://mihanpet.ir
